Ook gedurende het seizoen 2018 hebben wij weer fantastische, betrouwbare hulpen. Sommigen voor langere tijd en anderen wat korter, maar met allemaal zijn we ontzettend blij. Het is fantastisch dat er gasten zijn die het zo bij ons naar de zin hebben gehad gedurende hun vakantie, dat zij zelfs vakantiedagen opofferen om bij ons te komen werken/helpen. Dit jaar is dat bijv. Michiel en Stefanie is er zelfs voor de 2e keer voor langere tijd.
Het fijne is dat gasten ons al kennen en een klein beetje weten hoe het bij ons reilt en zeilt.
In tegenstelling tot wat velen denken ligt het zwaartepunt qua werk voor onze hulpen niet bij de paarden maar juist bij de gasten. Wij willen graag dat onze gasten zich welkom voelen, dat er aandacht aan hen besteed wordt en dat zij tevreden huiswaarts keren.
Hieronder kunnen jullie alvast kennis maken met Dorothé, Michiel en Maaike. Hopenlijk zijn ook zij bereid een stukje te schrijven over hun ervaringen.
 

Dorothé is bij ons geweest vanaf 20 april voor een periode van 3 maanden. Ze was van alle markten thuis en zette zich voor de volle 100% in. Tot juni is ze de enige hulp op de ranch geweest en heeft veel voor haar kiezen gekregen. Het is een sterke dame maar dat niet alleen, ze is ook bijzonder lief! Ze mag trots op zichzelf zijn, wij zijn het in ieder geval wel op haar! Ze had geen paardrijervaring en heeft wat lesjes van Yank gehad. Ze genoot met volle teugen hiervan en het ging haar bijzonder goed af.
Bas is haar grote lieveling, maar ook Victory heeft inmiddels een speciaal plekje.
Hieronder een stukje van Door zelf:

Hallo, mijn naam is Dorothé en ik ben 20 jaar. Ik wil jullie een stukje meenemen in de 3 maanden dat ik op Vergne Redonde, oftewel de ranch, hielp. Ik had totaal geen ervaring met paarden, maar het was mijn droom op te werken op een ranch. De eerste weken waren de SPEL-psychologen er en werd ik op mijzelf aangewezen. Dat waren de weken dat Yank mij op sleeptouw nam. Samen met Yank zetten we palen in de grond, ruimden we overbodig hout of steen op. Ik sneed de touwen door van de hooibalen, midden in de wei. In het begin vond ik dat echt eng. Maar naarmate leerde ik veel en hoefde ik niet bang te zijn. er was 1 week dat er helemaal geen gasten waren, in die week hebben Jacq, Yank en ik hekken gezet, planten en bomen geplant en alles klaargemaakt voor het drukke seizoen. En toen brak dat aan. wat een gezellige tijd!
Ik leerde elke week weer gezellige mensen kennen, sommigen met flink wat humor. Ik kreeg mijn eerste paardrijles en wat vond ik dat spannend. Ik leerde steeds meer over het gedrag van een paard en onduidelijkheden die mensen vaak gaven.
Al met al, een levenservaring rijker. Wat heb ik een mooie tijd daar gehad, daar ben ik zo dankbaar voor!!

Lieve Jaqc, Yank, Amber, Michiel, Maaike, Noortje, maar bovenal alle lieve paarden, dank jullie wel voor deze bijzondere 3 maanden. en natuurlijk bedank ik de gasten van deze tijd voor de humor en de ongelooflijke gezellige tijd!

heel veel liefs,

Dorothé (Door)

   

---

Michiel is een paar keer bij ons geweest om te genieten van een vakantie. Dit jaar heeft hij zijn vakantie opgeofferd om ons de maand juni uit de brand te helpen en daar zijn wij ontzettend blij om! Michiel werkt hard en is een en al positiviteit. Niets is hem te veel. Hieronder een stukje door Michiel zelf geschreven

"Welkom thuis!"
Dat is wat er door me heen gaat als ik weer over de oprijlaan van de ranch hobbel...

Ik ben Michiel, 27, en in het dagelijks leven ben ik een web developer (programmeur). Thuis rijd ik bijna dagelijks: dressuur, springen, SGW, buitenritten. Het hele pretpakket (allemaal Engels).
Deze zomer was mijn 4e keer op de ranch in 3 jaar, deze keer voor een volle maand, nadat Jacqueline weer had gevraagd of ik toch niet een keer zou kunnen komen helpen. Tsja, en als je dan toch de vakantiedagen hebt, waarom zou je dan niet naar het mooiste plekkie op aarde vertrekken?
Zodoende ben ik 1 Juni om 05:00 in de auto gestapt om eventjes 1370 km te overbruggen. De reis viel me gigantisch mee: weinig files, en zo arriveerde ik al rond
half 8 's avonds op de ranch.
Dorothé was er al een paar weken. Ik was al bekend met de publieke kant van de werkzaamheden, maar zij heeft me fantastisch ingewerkt. Ze is een ontzettend harde werker, wat geweldig motiveert om ook nog even een tandje bij te zetten!

De werkzaamheden op de ranch zijn gigantisch gevarieerd. Zo zijn er de "standaard" taken zoals de vaat doen, eten opdienen, ontbijt klaar zetten, stallen doen en voeren. Daarnaast heb ik bomen versleept en ben met een bosmaaier de wildernis te lijf gegaan. Ik ben het boven- en benedenland in getrokken met een bundel kabel onder de arm om hekken te repareren, om vervolgens de kudde onderaan de berg naar de stallen te zien lopen. Deze IT-er heeft 3 aanhangers vol natte houtsnippers leeggeschept!
Samen met Yank hebben we wat hindernissen in de speeltuin neergezet. We hebben een mooie tent opgezet en na een paar dagen weer moeten slopen vanwege de storm die er overheen geraasd was. Ik ben het dak op geweest om pannen te vervangen. Samen met Ria hebben we bij Jackeline ingebroken! Er is altijd wat te doen op de ranch!
Na een dag werken en een altijd verrukkelijk diner ben je oprecht moe. Ik sliep geweldig!
Het was een meevallertje dat ik zelf met de auto was, daar heb ik een paar keer goed gebruik van moeten/kunnen maken. Als het tegenzit komt het vaak allemaal tegelijk, maar als ik dan kan helpen doe ik dat met plezier!

Nu klinkt het alsof het alleen maar werk is op de ranch, maar nee, er was genoeg tijd voor vertier. Ik kon enkele ritten mee op Chief, Raindance en vooral veel op Nelson. Vooral met Nelson heb ik veel gedaan: zwemmen, springen, dag- en avond tochten. Zo bouw je naast de werkzaamheden toch echt wel een beetje aan een connectie tussen ruiter en paard. Als kers op de taart mocht ik Yank's quad enkele keren uitlaten op de renbaan. Na wat opstart problemen omdat we de bodem van de tank konden zien mocht het beestje los. Wat een kanon!

Ik wil iedereen ontzettend bedanken voor een geweldige maand die toch veel te snel voorbij vloog!
Yank, Jacqueline en Amber: Ontzettend bedankt voor de gastvrijheid, gezelligheid en het heerlijke eten!
Dorothé: Het was geweldig om je te zien groeien in die korte maand. Ik had me geen betere collega kunnen wensen!
Mary en Ria: Het was geweldig jullie ook een keer te ontmoeten! Bedankt voor de geweldige foto's en het leuke werk samen!
En natuurlijk de paarden, Buddy en Balou en de "3+" katten op de ranch! Die gezellige, knuffelige beestenboel moeten we niet vergeten.

Heel veel liefs, en tot de volgende keer!
   

---

Maaike

Maaike verblijft bij ons vanaf 29 juni voor 5 weken. Een gaste heeft haar aanbevolen, die dacht dat het echt wat voor Maaike zou kunnen zijn.
In het dagelijkse leven woont en werkt Maaike op een manege. Haar kennis en ervaring is ons nu al erg goed van pas gekomen. Zo kon ze beginnende ruiters helpen met opzadelen en te paard begeleiden op ons terrein. Ze heeft verantwoordelijkheidsgevoel en ziet het werk liggen. We zijn heel blij dat ze de stap genomen heeft om vijf weken bij ons te komen. Hieronder een stukje van Maaike zelf:

Hoi, mijn naam is Maaike en ik ben 20 jaar. Momenteel ben ik student media & journalistiek en woon ik in Castricum. Naast mijn studie werk ik op de manege waar ik ontzettend leuk werk doe. Ik verzorg daar buitenritten, kinderfeestjes, kinderlesjes en nog veel meer. Hier ben ik getipt door een gast van Oosting-horseriding.
Zij vertelde me dat er deze zomer nog seizoenshulpen gezocht werden op een Ranch in Zuid-Frankrijk en dat ze dacht dat ik daar goed zou passen. Met een goede portie enthousiasme heb ik contact gezocht met Jacqueline. Ik was welkom om te komen. Ik besloot vijf weken te gaan. Dit werd voor mij de eerste keer zo lang van huis en vriend.
 
Op het minivliegveld van Beziers kon ik instappen in de grote, zwarte Mercedes van Yank (eigenlijk van Jacqueline). Hij had onderweg wat boodschappen gedaan (hele auto vol). Vervolgens moesten we ook nog 3 gasten ophalen... mét koffer. Kortom, de chaos en hilariteit was compleet. Eenmaal aangekomen op de ranch werd ik meteen opgevangen door Dorothé en Michiel, de andere seizoenshulpen. Lieve Dorothé stelde me al meteen gerust. Deze eerste dag ben je te gast. Vergeet alles maar wat ik zeg.
Het komt vanzelf. Maar regeltante die ik ben, ging ik meteen helpen. Mede hierdoor vond menig mens de naam “Juf Ank” wel toepasselijk voor mij…
 
De vijf weken zijn voorbij gevlogen. Samen met Noortje en Dorothé hebben we ons best gedaan om er geweldige weken van te maken voor onszelf en voor de gasten.
Ik heb echt ontzettend veel geleerd over mezelf, de paarden en de levensstijl die bij het western rijden komt kijken. En dat heb ik allemaal te danken aan de liefdevolle familie Oosting. Pas na een paar weken weer thuis te zijn, besef je hoe bijzonder het is wat je allemaal hebt meegemaakt. De vanzelfsprekende rust en liefde die heerst over de Oosting-Ranch mis ik ontzettend nu ik weer terug ben in mijn studentenritme. Ik hoop heel graag nog een keertje terug te komen en ik kan iedere paardengek aanraden om hier op vakantie te gaan.
 
Heel veel liefs,
Maaike  

    

---

Noortje

Ik ben Noortje, 29 jaar en ik werk als pedagogisch medewerker in de jeugdzorg. Het heeft me altijd al getrokken om een tijdje in het buitenland te gaan werken en deze zomer was daar het juiste moment voor.
Vanaf het eerst moment dat ik kennis maakte met Oosting-Horseriding voelde dat zo goed, dat ik niet meer verder ben gaan zoeken. Ik had gevonden wat ik zocht en op 6 juli vertrok ik richting Zuid-Frankrijk voor mijn buitenland avontuur.
De eerste dagen maakte ik kennis met Yank, Jacqueline en Amber. Ik ontmoette de honden Balou en Buddy, leerde alle 26 paarden uit mijn hoofd en deed een poging om de katten uit elkaar te houden. Binnen een week had ik mijn draai volledig gevonden en leek het alsof ik nooit anders had gedaan.
De werkzaamheden op de ranch waren erg afwisselend; van paarden voeren en stallen uitmesten tot onkruid trekken en grasmaaien. Ontbijt en lunch verzorgen, eten uitserveren, hooi halen, paarden vangen, stallen schilderen en de jaarlingen en hengsten beleren. Daarnaast was er veel contact met de gasten en heb ik hele lieve mensen mogen leren kennen. We hebben gelachen, spelletjes gespeeld en karaoke gedaan bij het kampvuur. Iedere groep weer anders, maar altijd vol gezelligheid.

Tijdens mijn tijd op de ranch heb ik met verschillende meiden (seizoenshulpen) samen mogen werken. Toen één van de meiden nieuw op de ranch aankwam en ik aangaf dat ik haar “ons huis” kon laten zien moest Jacqueline daar om lachen. Zij noemen de plek waar de seizoenshulpen wonen “het dortoir”, wat slaapzaal betekent, maar voor mij voelde het als mijn huis en het was geweldig om het samen met de meiden te delen. Naast het harde, maar vooral leuke werk heb ik de mogelijkheid gekregen om mee te rijden met verschillende trails. Wat een gave paarden en wat een gave omgeving.
Ook het contact met Yank, Jacqueline en Amber was alsof het mijn eigen familie was. De goede adviezen, gezellige gesprekken en mooie uitspraken, ik neem ze allemaal mee naar huis. Het viel me zwaar om afscheid te nemen van de ranch, maar ik kan wel zeggen dat Yank, Jacqueline en Amber mij een tweede thuis hebben gegeven en daar ben ik ze zo dankbaar om.

Veel liefs, Noortje